Şimdi benim için karikatürün anlamı daha büyük
Haberler >>
Geçen sene 27 Ekim'de kalp damarlarıma sten takıldığı an ustam, babam, ağabeyim, arkadaşım ve en değer verdiğim kişi Semih Balcıoğlu vefat etmiş, bana iki gün sonra gizlilikten ve sessizlikten şüphelenmem üzerine haber vermişlerdi.. Bir anda her şey bitivermişti benim için…”karikatür” kelimesi bana hiçbir şey hitap etmez oluvermişti..Ne karikatüre bakıyor, ne de karikatür çizmek istiyordum. Karikatür bana zevk vermiyordu artık. Günler geçtikçe yine yanıldığımı anladım.Bir süre sonra karikatür sanatı birden önemli oluverdi benim için..Öyle ya 45 yıl içinde ustamdan bir çok şey öğrenmiştim, görmüştüm, duymuştum ,yaşamıştım onunla..Bu anılarımı gözden geçirmek, bazılarını genç arkadaşlara aktarmak bile önemliydi .Sabah erkenden kalkması, gazetelerini okuması, masasına oturup bir çizgi düzeni oluşturması, tertibi, notları, özenle yaptığı eskizler, Fransa dan getirdiği tarama uçlarıyla çinilemesi, hatta orijinallerini itinayla silmesi bile benim için çok önemli hatıralar serisi.İki günde bir iyice yorulup, kendini izinle ödüllendirip, bir arkadaşıyla, bir dostuyla, sohbete gitmesi, Karikatür Müzemize elinde börek çöreklerle gelip oradakilerle mini ziyafet partileri yapması, karikatür konuşup tartışması, evindeki tüm kitapları yıllar önce müzeye bağışlaması, sık sık değişik nezih mekanlarda özellikle Fındıklıdaki akademinin lokantasında, bazen çiçek pasajındaki masasında özellikle hep dostlarıyla kahkaha mezeli yemekleri, GS maçlarında basın Tribününde yankılanan kahkahaları…En iyi son model kırtasiye malzemelerini alıp öğrencilerine dağıtması, bütün yayınları takibi, son derece sosyal yaşantısı ve karikatür sanatına gösterdiği özen…İnsana verdiği değer…Ben bu güzelliklerin çoğunu onunla paylaştım. Akademide cübbe giydiğinde , Tüyap ta onur konuğu olduğu yıl standının köşesinde, Gecedeki onur yemeğinde, Ürgüp’ de adına açılan park töreninde Rahmetli Necati Abacı ve ailesi ile birlikte bulundum.Taaa 1962 den beri el çantasını, kolilerini taşıdım. Evini taşırken iki defa eşyaların ucunu tuttum. Geçen sene bu gün de tabutunun ucunu tutarak onu sevenleriyle, hayranlarıyla yağmurlu bir günde uğurladım. Benden çok şeyi birlikte götürdü ama bende de birçok şeyi kaldı.Bana bıraktığı iki çalışma masasında oturup çizdikçe ona olan gönül bağım, çizgi bağım uzayıp gidecek.Hem de anladım ki artık “Karikatür ve karikatür sanatı çok şey ifade ediyor ve yaşadıkça edecek ve de ondan öğrendiklerimi, gördüklerim., duyduklarımı genç kardeşlerime aktarmaya devam edeceğim. Çizgi zincirinin halkalarını ekleyip hatıraların yatacağım. Bunu yalnız ben değil emeğinin geçtiği tüm öğrencilerinle birlikte ve de Kurucusu olduğun Karikatürcüler Derneği ile yapacağız. Rahat uyu hocam, nur içinde yat.Raşit Yakali.
Geri
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder