Salondaki sandalyelere oturuyor ve bir çok yabancı portre ressamının canlı çalışmalarını saatlerce izleyebiliyorsunuz..Çok iyi bir ders niteliğinde.
Portre çizeri olmak isteyenler bu sergiyi kaçırmasınlar.
31 Mayıs 2009 Pazar
PORTRE KARİKATÜRÜ.
Yapı Kredi Beyoğlu Sanat Galerisinde Almanya'da yaşayan Türk gurbetçi Nasan Tur'un güzel bir sergisi var. Özellikle portre karikatür çizimi öğrenmek isteyenler bu sergiyi kaçırmasınlar.
Salondaki sandalyelere oturuyor ve bir çok yabancı portre ressamının canlı çalışmalarını saatlerce izleyebiliyorsunuz..Çok iyi bir ders niteliğinde.
Portre çizeri olmak isteyenler bu sergiyi kaçırmasınlar.
Salondaki sandalyelere oturuyor ve bir çok yabancı portre ressamının canlı çalışmalarını saatlerce izleyebiliyorsunuz..Çok iyi bir ders niteliğinde. Portre çizeri olmak isteyenler bu sergiyi kaçırmasınlar.
29 Mayıs 2009 Cuma
Karikatürcüler Derneği standında imza ve söyleşi.
Karikatürcüler Derneği Genel Sekreteri Aziz Yavuzdoğan açıkladı.
Karikatürcüler Derneği standında imza ve söyleşi günleri... 1-7 Haziran tarihleri arasında gerçekleşecek şenlikte, Karikatürcüler Derneği standında, yazar ve çizerlerimiz Karikatürcüler Derneği Genel Sekreteri Aziz Yavuzdoğan, Bülent Karaköse ve Cihan Demirci okurlarıyla buluşacak...
Etkinlik süresince ayrıca; Ercan Akyol, Musa Kart, Vahit Akça, Nuray Çiftçi, Köksal Çiftçi, Raşit Yakalı gibi karikatürcüler de imza ve söyleşilerde bulunacak.
Karikatürcüler Derneği standında imza ve söyleşi günleri... 1-7 Haziran tarihleri arasında gerçekleşecek şenlikte, Karikatürcüler Derneği standında, yazar ve çizerlerimiz Karikatürcüler Derneği Genel Sekreteri Aziz Yavuzdoğan, Bülent Karaköse ve Cihan Demirci okurlarıyla buluşacak...
Etkinlik süresince ayrıca; Ercan Akyol, Musa Kart, Vahit Akça, Nuray Çiftçi, Köksal Çiftçi, Raşit Yakalı gibi karikatürcüler de imza ve söyleşilerde bulunacak.
2. BABIALİ ŞENLİĞİ BAŞLIYOOOOOOR..
Babıali şenliklerinin 2. si pazartesi günü başlıyor, katılımınızı bekliyoruz.
İşte iki afiş. Üstte yeni 2. şenlik afişi/ Alttaki eski gezi afişi./
TGC binasında cemiyetimiz yarışmalar raportörü Süleyman Boyoğlu'nun odasında çekilen bu fotoğraf, yılların gazetecisi, spor basınının duayeni Necmi Tanyolaç abimiz çok duygulandırdı.
NOSTALJİ:Necmi Tayolaç abi." Afişlerdeki bu dağıtıcı çocuk mutlaka benim, ya da bana çok benziyor. O yıllar savaş yılları idi / 1940-45 yılları/ve bütün babalar ek iş olsun diye çocuklarının gazete dağıtıcılığı yapmasını isterlerdi. O yaşlarda ben hep gazete dağıtıcılığı yaptım. Hatta bir gün bir hanım benim çok üşüdüğümü görerek beni içeri alıp çorba içirmişti. Benim akranlarım da hep bu işi yaptılar. Patronumuz da , neydi onun adı rahmettli, Fuat Büte idi" dedi. Yani Necmi abimiz çekirdekten gazeteci.
Raşit Yakalı
Babıali şenlikleri ile ilgili TGC duyurusu
Sevgili TGC ÜyesiTürkiye Gazeteciler Cemiyeti'nin (TGC) düzenlediği Babıali Senliği'nin ikincisi
bu yil 1-7 Haziran tarihlerinde Sultanahmet Parkı' nda gerçekleştiriliyor.
Sizleri de aramızdan görmekten büyük mutluluk duyacağımız şenlik süresince,
gazeteler, dergiler, yayınevleri, internet siteleri ve ajanslar okurları, televizyon kuruluşları izleyicileri, radyolar da dinleyicileriyle buluşacak.
İmza günleri, konferansları ve konserlerin de düzenleneceği etkinliklerin açılışına katılımınız bizi onurlandıracaktır.
Celal ToprakGenel Sekreter
Tarih; 1 Haziran Pazartesi
Saat; 17.00 açılış... Sultanahmet Parki 19.00 Koktely Valilik Bahçesi
Bilgi için:
(0212) 513 83 00 -118 Esra Eren
(0212) 513 83 00 -128 Filiz Sonmaz
bu yil 1-7 Haziran tarihlerinde Sultanahmet Parkı' nda gerçekleştiriliyor.
Sizleri de aramızdan görmekten büyük mutluluk duyacağımız şenlik süresince,
gazeteler, dergiler, yayınevleri, internet siteleri ve ajanslar okurları, televizyon kuruluşları izleyicileri, radyolar da dinleyicileriyle buluşacak.
İmza günleri, konferansları ve konserlerin de düzenleneceği etkinliklerin açılışına katılımınız bizi onurlandıracaktır.
Celal ToprakGenel Sekreter
Tarih; 1 Haziran Pazartesi
Saat; 17.00 açılış... Sultanahmet Parki 19.00 Koktely Valilik Bahçesi
Bilgi için:
(0212) 513 83 00 -118 Esra Eren
(0212) 513 83 00 -128 Filiz Sonmaz
28 Mayıs 2009 Perşembe
RAŞİT ABİ NE YAPIYOR?
RAŞİT ABİ NE YAPIYOR?
Raşit Abi cep telefonuna sarılmış anlatıyor. Tabi gözümden kaçmadı. "Mutlaka bir numarası vardır " diye düşünerek izlemeye başladım. Konuşmaların içinde balık, olta, zoka, serpme, ağ çekmek gibi anahtar kelimeleri duyunca iyice kuşkulandım. Çünkü hararetli konuşmanın geçtiği yer Karikatür Ve Müzesi'nin bahçesindeki havuz başı. "Vay demek akşam evde balık ızgara ve rakı partisi var" diye sarkacakatım ki...Olay başka bir boyuttaymış! Raşit Abi gözlüğünü evde unuttuğu için havuzdaki köpek balığını deniz kızı olarak görüp, sağa sola telefon ediyormuş! Kolay gelsin Raşit Abi...
Raşit Abi cep telefonuna sarılmış anlatıyor. Tabi gözümden kaçmadı. "Mutlaka bir numarası vardır " diye düşünerek izlemeye başladım. Konuşmaların içinde balık, olta, zoka, serpme, ağ çekmek gibi anahtar kelimeleri duyunca iyice kuşkulandım. Çünkü hararetli konuşmanın geçtiği yer Karikatür Ve Müzesi'nin bahçesindeki havuz başı. "Vay demek akşam evde balık ızgara ve rakı partisi var" diye sarkacakatım ki...Olay başka bir boyuttaymış! Raşit Abi gözlüğünü evde unuttuğu için havuzdaki köpek balığını deniz kızı olarak görüp, sağa sola telefon ediyormuş! Kolay gelsin Raşit Abi...
Teşekkürler Akdağ kardeşim. SENİ Mİ KIRACAĞIM. " hiç aklımdan çıkmıyor ki.."
27 Mayıs 2009 Çarşamba
VAHİT AKÇA YAZIYOR./BİR SERGİNİN ARDINDAN./
Karikatürist arkadaşımız Vahit Akça çok üretken bir sanatçı. Milko Dikov'un Karikatürcüler Derğimizde açtığı serginin ardında oturup bir çalışma yapıp bana yollamış. Bu güzel çalşmayı sizlerle paylaşmak istedim. Vahit 'in bu işi misyon edinip bu konuda yoğunlaşması camiamızda büyük bir boşuğu doluracak. / Ben onu son günlerde elinde profesyonel bir makina ile görünce böyle bir çalışmayı onda bekliyordum doğrusu.. Artık Muhittin Köroğlu var, Aziz yavuzdoğan var, Akdağ Saydut var.. Bizler bir geri plana çekilebiliriz. Bence Vahit bir blog yapmalı ve biz her sabah onu bloğundan, ya da sitesinden merakla izlemeliyiz.Bu ona yakışacak .Raşit Yakalı
Çağının tanığı usta bir çizer:
MİLKO DİKOV
Bulgar sanatçı Milko Dikov, 1998 yılında düzenlenen 18. Uluslararası Nasreddin Hoca Karikatür Yarışması’na, Balkan ülkelerinden o zamanki adıyla Yugoslavya’dan Borislav Stankoviç ve Romanya’dan Pavel Konstantin ile birlikte jüri üyesi olarak davet edilmişti. Karikatürcüler Derneği’nde yapılan basın toplantısında jüri üyeleri arasında karikatür üzerine sorulu cevaplı bir sohbet gerçekleşmişti. Karikatür sanatı üzerinde oluşan baskıların ağırlıklı olarak ele alındığı sohbette özellikle Romanya, Bulgaristan ve Yugoslavya’da yaşanan siyasi değişiklikler sonrası karikatür ortamındaki gelişmeler konuşulmuştu.
Değişim rüzgarlarının estiği, aradan geçen 11 sene sonunda Bulgar sanatçı Milko Dikov Karikatürcüler Derneği’nin davetlisi olarak 23 Mayıs 2009’da tekrar ülkemize geldi ve bir sergi açtı.. Beni, onun hakkında bir yazı yazmaya yönelten, bir röportajındaki(*) “ülkemdeki siyasi değişimden sonra, düz politik çizginin dışına çıkılması ve çeşitli akımların başlaması” söylemine yönelik kendisine sormak istediğim bir soru oldu. Yanıtı çok kısa olduğu için, eski röportajından bir iki alıntıyla harmanlayıp, ülkemdeki benzer durumları da gözönünde bulundurarak bir yazı oluşturmaya çalıştım. Bu yazıyı Milko Dikov üzerine yazacak olmama karşın, Balkan ülkelerindeki çağdaşlarıyla benzer düşüncelere sahip olması ve adını saydığım ülkelerde yaşanan değişim ve gelişmelerin de ortak özellikleri (ki bu özelliklerin ülkemiz süreci açısından da ayrıca düşündürücü olması) bakımından onu, diğer meslektaşları ile birarada aktarmak daha doğru olacaktı.
Milko’nun çağdaşlarından biri Yugoslav sanatçı Borislav Stankoviç o dönemde verdiği röportajda şöyle diyor; “Tito zamanında yaşam iyi olmasına karşın, karikatür ortamı için tehlikeli gelişmeler oluyordu. Şimdi ise karikatürcü olmak çok kolay ama yaşamak oldukça zorlaştı..!” ve ekliyor; “Bölünmeden önce, Yugoslavya’da verimli bir karikatür ortamı vardı. Bölünmeden sonra, dar bir bölgede kalmanın da etkisi ile ülkede benim de içinde olduğum sadece üç profesyonel karikatürcü vardı.. Sanatçıların azlığına karşın, yayınların çoğalması üretkenliği artırdı. (*)” Stankoviç, bölünme öncesi ve şimdiki yaşam arasındaki çelişkiye dikkat çekiyor olmasına karşın, nicelik ve nitelik kavramlarını çok iyi bağlamlandırılması ve bu çelişkili durumun bizim ülkemize de pek yabancı olmaması bakımından söylediğini önemli buldum. Stankoviç’in söylemindeki “öncesi ve sonrası” arasındaki çelişki, bizim ülkemizdeki durum açısından ise şöyle özetlenebilir belki; Türkiye’de yaşamın iyi olması veya zorlaşması durumlarında da, karikatür ortamı açısından tehlikeli gelişmeler her daim vardır. Nitekim, siyasi iktidarı elinde tutanların, onlara karşı olan karikatürlere, karikatürcülere ve çalıştıkları gazetelere durmaksızın dava açmaları bu tehlikelerden sadece biridir. Bunun dışında, kolay karikatürcü olunması olgusu ise, düşünsel ve toplumsal bakımdan ülke ve toplumun sorunlarına kayıtsız kalan, suya sabuna dokunmayan, “tehlikeli gelişmelerin” dışında duran bir bakış açısıyla da açıklanabilir..
Romen sanatçı Pavel Konstantin de çağdaşı Stankoviç gibi ülkesindeki değişimin (özellikle çoğalan yayınlar konusunda) oluşturduğu benzer özelliklerden söz ediyor: “ülkemdeki değişim, yayın açısından çeşitlilik getirdi, bunun sanatçıların üretkenliği üzerinde doğrudan bir etkisi oldu.. (*)”
Milko Dikov da aynı şeyleri söylüyor bir bakıma: “Ülkedeki siyasi değişimden sonra çok iyi gelişmeler oldu. Yeni yeni karikatür sanatçıları ortaya çıktı. Ayrıca, düz politik çizginin dışına çıkılması ve çeşitli akımların ortaya çıkması da ortamı renklendirdi.. (*)”
Dikov, meslektaşları gibi çağının ve ülkesindeki değişimlerin tanığıdır:
“İlk radyo vericilerini ve yayınladıkları müziği hatırlıyorum. İlk uçağı ve ilk aşkımı hatırlıyorum…” dediği ilk ve eşsiz olan… Ve, ” Askeri marşlar, bildiriler, korkunç yüzler, tanklar, jetler ve savaş sahneleri…”(*) olarak tanımladığı, yaşadığı dönemin bütün artıları ve eksileri çizimlerine sürekli yansır…
Lakin umudu hep vardır:
“Bir yüzyıl daha bitti, insan geride bıraktığı izleri düşünmeden edemiyor. İzler çocuklukla başlıyor. Gençliğin, sevinçler ve çöküşlerle örülü dolambaçlı yollarından geçiyor, olgunluk denen dik yokuşu yorgun argın tırmanmakla başlıyor. Ben de, yetmiş yıllık ömrümün doruğunda durmuş, hayatıma ve geçip giden çağa bakıyorum. Bilinmezliğe omuz silkip, arkamda kalan hayat yoluna özlemle göz atıyorum. Bu hayat yolunu bütün başarısızlıklarıyla ve yanlışlarıyla seviyorum, çünkü bu benim kendi hayat yolum. Başka bir tane de yok…(*)”
O, her döneminde içtendir;
“Okulda dalgındım, günlük hayatımda daha da dalgındım. Çarpım tablosuyla yıldızım hiç barışmadı. Sporda başarılı değildim. Kitaplara ve kendi hayallerime bayılırdım. Şiir yazardım. Hiçbir zaman notaya dökülmemiş melodiler bestelerdim. Sinemaya tapardım… Kırk yılı aşkın bir süredir çiziyorum. Övgüler ve ödüller aldım. Eserlerim bilinen ve bilinmeyen kent ve ülkelerde sergilendi. Ünlü olmak beni mutlu etti ama kuşkucu yanımı da keskinleştirdi. Kuşkucu oldum, ama hâlâ hızlanmayı sürdürüyordum. Uzun bir teknolojik gelişme dönemi geçirdim. En iyi sonucu almak için durmadan deniyordum. Ama bu çabalarım beni kuruttu. Beyaz kâğıt fazla doluydu. Kâğıda da, kendime de işkence ediyordum. Mükemmeliyetçi, ukalanın teki olmuştum. Hayranlarım vardı ama bir o kadar da rakibim vardı. Övgüler dokunaklıydı, eleştiriler beni paramparça ediyordu… Kendi gazetemi çıkarmaya çalışırdım ama asla ikinci sayıya ulaşamaz, tutarsızlık yüzünden asla tatmin olamazdım.”
Onun sözleri, hangi ülkeden olursa olsun ve hangi kültürden gelirse gelsin düşünen bir insanın, bazen dışa vurmasa da, yaşam süzgecinden geçirerek içselleştirdiği bir düşünme ve duyumsama ortaklığıdır. Bu ortaklığın izleri, aklımızın bazı şeylere ermediğini düşündüğümüz o dönemlerde, bizden önceki kuşakları etkilemiş gerçekliklerin, bizlere ister istemez yansıması olarak çocuklukta başlamıyor mu sahiden?. Belki de “olgunluk denen dik yokuş” bazı durumlarda gençlikten önce çocuklukta da başlıyor. Bu yüzden Milko’nun anlattığı, “askeri marşlar, bildiriler, korkunç yüzler, tanklar, jetler ve savaş sahneleri” bize ne kadar tanıdık!
Sergisinde, sevgili Mahmut Akgün’ün yardımlarıyla Bulgar ustaya, bu değişimlerin ışığında yaşanan gelişmelerin ve yeniliklerin neler olduğunu bir kez daha sordum. Milko’nun 11 yıl önce söylediklerinden farklı şeyler değildi verdiği kısa yanıt. Yanıt kısaydı ama çok şey anlatıyordu yine… Gözlerden kaçmayan heyecanıyla zaman olsa, belli ki daha da çok şey anlatacaktı. Ağzından dökülen cümleler tercüme edilse de, konuşmasa yorgun gözleri de aynı şeyleri anlatırdı sanki: “Siyasi değişimden once tek taraflı çiziliyordu. Rejimden sonra bir canlanma oldu. Bu canlanma özellikle portre karikatüründe kendini gösterdi ve yaygınlaştı. Bulgar karikatürü daha sonraki dönemde (Todor Jivkov dönemi - 1962 - 1989) yapılamadı. Tek parti ile dalga geçilemiyordu. Bu, portre karikatürüne de yansıdı ve ülkede bir süre portre karikatürü de yapılamadı… Daha sonraları portre karikatüründe bir patlama yaşandı ve aşırı derece de çizilmeye başlandı.. İleride umut ediyorum, durum daha da normalleşince sosyal karikatür daha da yerine oturcak. Karikatür bir zorlamayı kaldıramaz…”
Bu durum, bütün zorlayıcı iktidarlar için geçerli değil mi zaten? ABD’li Pulitzer ödüllü mizah yazarı Art Buchwald da “Çağlar boyu politik karikatür en güçlü silahlardan biri olagelmiştir. Tüm diktatörler siyasi karikatürcülerden atom bombasından korktuklarından daha fazla korkmuşlardır. Ne de olsa hiçbir totaliter rejim alay konusu olmayı kaldıramaz. (*)" demiştir.
Milko Dikov için karikatür, herşeyden önce bir felsefe ve düşünme biçimidir:
“Absürd ve yanıltıcı olmasına rağmen, karikatür insanlar arasında evrensel bir iletişim aracı. Dahası, eşsiz bir araç çünkü anlamak için yabancı dil bilmek zorunda değilsiniz. Karikatür kendi başına bir dil. Makale gibi okumanız ya da satır aralarını anlamanız gerekmiyor. Resmin grafik söylemini okuyoruz. Komik, üzücü, iyi veya kötü, bir mesaj taşıyor. Ruhsal yaratıcılık, özel bir sunuş ve zeka taşıyor. Karikatür, kahkaha ve kinaye, şaka ve hicivdir. Ama hepsinden öte, bir felsefe ve düşünme biçimidir. Önceki yüzyılda, hayata ve gidişata karşı eleştirel bir tutum olarak doğduğunda da böyleydi; günümüzde, etki alanını genişletir, yöntemlerini ve üslubunu yenileştirirken de böyle; şimdi eşiğinde bulunduğumuz 21. yüzyılda da böyle olacak. (*)”
Sevgili Raşit Yakalı da sitesinde, eski anılarını tazelerken söyle yazmış;
“Sene 1975, Akşehir gölüne maya çalıyoruz. Bu resimde tüm Balkan ülkeleri sanatçıları, Macar, Mısırlı, İtalyan... Ne büyük bir dosluk tablosu. Burada hep bir " Balkan Karikatür Birliği " konuşuldu. İki takım çıkarıp futbol maçı bile yaptık. Onu da bir başka gün anlatırım. Hep beraber Hıdırlık otelde kaldık, etli etmek ve dünyanın en büyük kirazlarını yedik, birlikte eğlendik. Nasrettin Hoca ve yardımcıları ortada. O günlerden aklımda kalan birkaç sözcük; Nazdrave (şerefe), Nema Problema… Hoşgeldin büyük usta, zaman ne güzel geçmiş…”
Milko Dikov’un yıllar sonra yine çağrılı olduğu Karikatürcüler Derneği’nde söylediği şu sözler, yaşananlar ne olursa olsun, onun ve hepimizin umudunun her şeyin üstünde olduğunu gösteriyor: “Uzun yıllar çizmekle, dünyada bir şeyi değiştiremesem de, hala umudunu yitirmedim.”
Vahit Akça – 25 Mayıs 2009
(*) Alıntılar: karikatürvakfı
Çağının tanığı usta bir çizer:MİLKO DİKOV
Bulgar sanatçı Milko Dikov, 1998 yılında düzenlenen 18. Uluslararası Nasreddin Hoca Karikatür Yarışması’na, Balkan ülkelerinden o zamanki adıyla Yugoslavya’dan Borislav Stankoviç ve Romanya’dan Pavel Konstantin ile birlikte jüri üyesi olarak davet edilmişti. Karikatürcüler Derneği’nde yapılan basın toplantısında jüri üyeleri arasında karikatür üzerine sorulu cevaplı bir sohbet gerçekleşmişti. Karikatür sanatı üzerinde oluşan baskıların ağırlıklı olarak ele alındığı sohbette özellikle Romanya, Bulgaristan ve Yugoslavya’da yaşanan siyasi değişiklikler sonrası karikatür ortamındaki gelişmeler konuşulmuştu.
Değişim rüzgarlarının estiği, aradan geçen 11 sene sonunda Bulgar sanatçı Milko Dikov Karikatürcüler Derneği’nin davetlisi olarak 23 Mayıs 2009’da tekrar ülkemize geldi ve bir sergi açtı.. Beni, onun hakkında bir yazı yazmaya yönelten, bir röportajındaki(*) “ülkemdeki siyasi değişimden sonra, düz politik çizginin dışına çıkılması ve çeşitli akımların başlaması” söylemine yönelik kendisine sormak istediğim bir soru oldu. Yanıtı çok kısa olduğu için, eski röportajından bir iki alıntıyla harmanlayıp, ülkemdeki benzer durumları da gözönünde bulundurarak bir yazı oluşturmaya çalıştım. Bu yazıyı Milko Dikov üzerine yazacak olmama karşın, Balkan ülkelerindeki çağdaşlarıyla benzer düşüncelere sahip olması ve adını saydığım ülkelerde yaşanan değişim ve gelişmelerin de ortak özellikleri (ki bu özelliklerin ülkemiz süreci açısından da ayrıca düşündürücü olması) bakımından onu, diğer meslektaşları ile birarada aktarmak daha doğru olacaktı.
Milko’nun çağdaşlarından biri Yugoslav sanatçı Borislav Stankoviç o dönemde verdiği röportajda şöyle diyor; “Tito zamanında yaşam iyi olmasına karşın, karikatür ortamı için tehlikeli gelişmeler oluyordu. Şimdi ise karikatürcü olmak çok kolay ama yaşamak oldukça zorlaştı..!” ve ekliyor; “Bölünmeden önce, Yugoslavya’da verimli bir karikatür ortamı vardı. Bölünmeden sonra, dar bir bölgede kalmanın da etkisi ile ülkede benim de içinde olduğum sadece üç profesyonel karikatürcü vardı.. Sanatçıların azlığına karşın, yayınların çoğalması üretkenliği artırdı. (*)” Stankoviç, bölünme öncesi ve şimdiki yaşam arasındaki çelişkiye dikkat çekiyor olmasına karşın, nicelik ve nitelik kavramlarını çok iyi bağlamlandırılması ve bu çelişkili durumun bizim ülkemize de pek yabancı olmaması bakımından söylediğini önemli buldum. Stankoviç’in söylemindeki “öncesi ve sonrası” arasındaki çelişki, bizim ülkemizdeki durum açısından ise şöyle özetlenebilir belki; Türkiye’de yaşamın iyi olması veya zorlaşması durumlarında da, karikatür ortamı açısından tehlikeli gelişmeler her daim vardır. Nitekim, siyasi iktidarı elinde tutanların, onlara karşı olan karikatürlere, karikatürcülere ve çalıştıkları gazetelere durmaksızın dava açmaları bu tehlikelerden sadece biridir. Bunun dışında, kolay karikatürcü olunması olgusu ise, düşünsel ve toplumsal bakımdan ülke ve toplumun sorunlarına kayıtsız kalan, suya sabuna dokunmayan, “tehlikeli gelişmelerin” dışında duran bir bakış açısıyla da açıklanabilir..
Romen sanatçı Pavel Konstantin de çağdaşı Stankoviç gibi ülkesindeki değişimin (özellikle çoğalan yayınlar konusunda) oluşturduğu benzer özelliklerden söz ediyor: “ülkemdeki değişim, yayın açısından çeşitlilik getirdi, bunun sanatçıların üretkenliği üzerinde doğrudan bir etkisi oldu.. (*)”
Milko Dikov da aynı şeyleri söylüyor bir bakıma: “Ülkedeki siyasi değişimden sonra çok iyi gelişmeler oldu. Yeni yeni karikatür sanatçıları ortaya çıktı. Ayrıca, düz politik çizginin dışına çıkılması ve çeşitli akımların ortaya çıkması da ortamı renklendirdi.. (*)”
Dikov, meslektaşları gibi çağının ve ülkesindeki değişimlerin tanığıdır:
“İlk radyo vericilerini ve yayınladıkları müziği hatırlıyorum. İlk uçağı ve ilk aşkımı hatırlıyorum…” dediği ilk ve eşsiz olan… Ve, ” Askeri marşlar, bildiriler, korkunç yüzler, tanklar, jetler ve savaş sahneleri…”(*) olarak tanımladığı, yaşadığı dönemin bütün artıları ve eksileri çizimlerine sürekli yansır…
Lakin umudu hep vardır:
“Bir yüzyıl daha bitti, insan geride bıraktığı izleri düşünmeden edemiyor. İzler çocuklukla başlıyor. Gençliğin, sevinçler ve çöküşlerle örülü dolambaçlı yollarından geçiyor, olgunluk denen dik yokuşu yorgun argın tırmanmakla başlıyor. Ben de, yetmiş yıllık ömrümün doruğunda durmuş, hayatıma ve geçip giden çağa bakıyorum. Bilinmezliğe omuz silkip, arkamda kalan hayat yoluna özlemle göz atıyorum. Bu hayat yolunu bütün başarısızlıklarıyla ve yanlışlarıyla seviyorum, çünkü bu benim kendi hayat yolum. Başka bir tane de yok…(*)”
O, her döneminde içtendir;
“Okulda dalgındım, günlük hayatımda daha da dalgındım. Çarpım tablosuyla yıldızım hiç barışmadı. Sporda başarılı değildim. Kitaplara ve kendi hayallerime bayılırdım. Şiir yazardım. Hiçbir zaman notaya dökülmemiş melodiler bestelerdim. Sinemaya tapardım… Kırk yılı aşkın bir süredir çiziyorum. Övgüler ve ödüller aldım. Eserlerim bilinen ve bilinmeyen kent ve ülkelerde sergilendi. Ünlü olmak beni mutlu etti ama kuşkucu yanımı da keskinleştirdi. Kuşkucu oldum, ama hâlâ hızlanmayı sürdürüyordum. Uzun bir teknolojik gelişme dönemi geçirdim. En iyi sonucu almak için durmadan deniyordum. Ama bu çabalarım beni kuruttu. Beyaz kâğıt fazla doluydu. Kâğıda da, kendime de işkence ediyordum. Mükemmeliyetçi, ukalanın teki olmuştum. Hayranlarım vardı ama bir o kadar da rakibim vardı. Övgüler dokunaklıydı, eleştiriler beni paramparça ediyordu… Kendi gazetemi çıkarmaya çalışırdım ama asla ikinci sayıya ulaşamaz, tutarsızlık yüzünden asla tatmin olamazdım.”
Onun sözleri, hangi ülkeden olursa olsun ve hangi kültürden gelirse gelsin düşünen bir insanın, bazen dışa vurmasa da, yaşam süzgecinden geçirerek içselleştirdiği bir düşünme ve duyumsama ortaklığıdır. Bu ortaklığın izleri, aklımızın bazı şeylere ermediğini düşündüğümüz o dönemlerde, bizden önceki kuşakları etkilemiş gerçekliklerin, bizlere ister istemez yansıması olarak çocuklukta başlamıyor mu sahiden?. Belki de “olgunluk denen dik yokuş” bazı durumlarda gençlikten önce çocuklukta da başlıyor. Bu yüzden Milko’nun anlattığı, “askeri marşlar, bildiriler, korkunç yüzler, tanklar, jetler ve savaş sahneleri” bize ne kadar tanıdık!
Sergisinde, sevgili Mahmut Akgün’ün yardımlarıyla Bulgar ustaya, bu değişimlerin ışığında yaşanan gelişmelerin ve yeniliklerin neler olduğunu bir kez daha sordum. Milko’nun 11 yıl önce söylediklerinden farklı şeyler değildi verdiği kısa yanıt. Yanıt kısaydı ama çok şey anlatıyordu yine… Gözlerden kaçmayan heyecanıyla zaman olsa, belli ki daha da çok şey anlatacaktı. Ağzından dökülen cümleler tercüme edilse de, konuşmasa yorgun gözleri de aynı şeyleri anlatırdı sanki: “Siyasi değişimden once tek taraflı çiziliyordu. Rejimden sonra bir canlanma oldu. Bu canlanma özellikle portre karikatüründe kendini gösterdi ve yaygınlaştı. Bulgar karikatürü daha sonraki dönemde (Todor Jivkov dönemi - 1962 - 1989) yapılamadı. Tek parti ile dalga geçilemiyordu. Bu, portre karikatürüne de yansıdı ve ülkede bir süre portre karikatürü de yapılamadı… Daha sonraları portre karikatüründe bir patlama yaşandı ve aşırı derece de çizilmeye başlandı.. İleride umut ediyorum, durum daha da normalleşince sosyal karikatür daha da yerine oturcak. Karikatür bir zorlamayı kaldıramaz…”
Bu durum, bütün zorlayıcı iktidarlar için geçerli değil mi zaten? ABD’li Pulitzer ödüllü mizah yazarı Art Buchwald da “Çağlar boyu politik karikatür en güçlü silahlardan biri olagelmiştir. Tüm diktatörler siyasi karikatürcülerden atom bombasından korktuklarından daha fazla korkmuşlardır. Ne de olsa hiçbir totaliter rejim alay konusu olmayı kaldıramaz. (*)" demiştir.
Milko Dikov için karikatür, herşeyden önce bir felsefe ve düşünme biçimidir:
“Absürd ve yanıltıcı olmasına rağmen, karikatür insanlar arasında evrensel bir iletişim aracı. Dahası, eşsiz bir araç çünkü anlamak için yabancı dil bilmek zorunda değilsiniz. Karikatür kendi başına bir dil. Makale gibi okumanız ya da satır aralarını anlamanız gerekmiyor. Resmin grafik söylemini okuyoruz. Komik, üzücü, iyi veya kötü, bir mesaj taşıyor. Ruhsal yaratıcılık, özel bir sunuş ve zeka taşıyor. Karikatür, kahkaha ve kinaye, şaka ve hicivdir. Ama hepsinden öte, bir felsefe ve düşünme biçimidir. Önceki yüzyılda, hayata ve gidişata karşı eleştirel bir tutum olarak doğduğunda da böyleydi; günümüzde, etki alanını genişletir, yöntemlerini ve üslubunu yenileştirirken de böyle; şimdi eşiğinde bulunduğumuz 21. yüzyılda da böyle olacak. (*)”
Sevgili Raşit Yakalı da sitesinde, eski anılarını tazelerken söyle yazmış;
“Sene 1975, Akşehir gölüne maya çalıyoruz. Bu resimde tüm Balkan ülkeleri sanatçıları, Macar, Mısırlı, İtalyan... Ne büyük bir dosluk tablosu. Burada hep bir " Balkan Karikatür Birliği " konuşuldu. İki takım çıkarıp futbol maçı bile yaptık. Onu da bir başka gün anlatırım. Hep beraber Hıdırlık otelde kaldık, etli etmek ve dünyanın en büyük kirazlarını yedik, birlikte eğlendik. Nasrettin Hoca ve yardımcıları ortada. O günlerden aklımda kalan birkaç sözcük; Nazdrave (şerefe), Nema Problema… Hoşgeldin büyük usta, zaman ne güzel geçmiş…”
Milko Dikov’un yıllar sonra yine çağrılı olduğu Karikatürcüler Derneği’nde söylediği şu sözler, yaşananlar ne olursa olsun, onun ve hepimizin umudunun her şeyin üstünde olduğunu gösteriyor: “Uzun yıllar çizmekle, dünyada bir şeyi değiştiremesem de, hala umudunu yitirmedim.”
Vahit Akça – 25 Mayıs 2009
(*) Alıntılar: karikatürvakfı
26 Mayıs 2009 Salı
ÜÇ ÇALGICI ÇİZER (!)
Üç kafadar karikatürist arkadaş Sultanahmet köftesi yiyip, hesap ödemede zorluk çekip bulaşıktan son anda kurtulduktan sonra ,kafa kafaya verip bir tirio kurmaya karar verdiler. Taksim metrosunda ve Beyoğlu Galatasaray lisesi onünde mini konserler vermek için belediye ye form doldurdular. Eger sonuç alamazlarsa kıyı kıyı Ege'den güneye inmeye karar verdiler. İlk parçaları " DOLAŞALIM LİMANLARI SIRA SIRA VAY" olacak. Resimde Prof Dr.Sait Kapıcıoğlu, Masterli karikatürist Ergül Aktaş ve ortada Avea reklam bilim adamı Raşit Yakalı ritim tutturmaya çalışırlarken görülüyorlar. / Fatma Girik yollarına çıkabilir/ Bu arada Prof Dr. Sait Kapıcıolu, Ankara Hacettepe li doktorlar gününde Sayın Doğramacı'ya Tef le bir solo konser verecek... (!) rezervasyon için tıklayınız.
REMZİ GÜNYÜZ DEN 50 YIL ALBÜMÜ...
Karikatürist arkadaşımız Remzi Günyüz "KARİKATÜRDE 50 YIL" adlı albümünü kendi imkanlarıyla yayınladı. 20 ye 29 ebatlarında 108 sayfa olan albüm, sanatçımızın 50 yıllık çalışmalarından örnekler içeriyor. Arkadaşımızı kutluyor başarılarının devamını diliyoruz. Fırsat buldukça /uzun yıllardır/ Derneğimizin ve Karikatür Müzemizin etkinliklerini izlemek için çırpınan ve de AKM deki, Cemal Reşit Rey deki Türk Sanat Müziği konserlerinin de müdavimi olan Günyüz Sanatla iç içe yaşamaktan çok hoşlanıyor. Sanatçıyı kutlamak ve kontak kurmak isteyenler için telefonu Remzi Ğünyüz' ün affına sığınarak /Biz karikatüristler büyük bir aileyiz diye düşünüp/ yazıyorum: 0212 417 59 54
25 Mayıs 2009 Pazartesi
CARNAVAL GABROVA 2009
Milko Dikov'un Karikatürcüler Derneğindeki sergi haberini bloğumuzda gören Gabrova'lı dostumuz Siika Pencheve ve Sava Penchev bizlere Carnaval Gabrova 2009 resimlerini yollamışlar. Birlikte paylaşalım. Hatırlarsanız bundan önceki festival resimlerini de birlikte paylaşmıştık. Raşit Yakalı
24 Mayıs 2009 Pazar
MİLKO DİKOV SERGİSİ AÇILDI...
Bulgar karikatürist Milko Dikov' un sergisi Karikatürcüler Dernegi sergi salonunda kalabalık bir katılımla açıldı. 
Dernegimizin kuruluşunun 40. yılı nedeniyle yapılan bu güzel sergiyle ilgili ayrıntılı haber ve resimler : http://www.karikaturculerde%20rnegi.org/ adresinden izlenebilir.
Sanatçılar toplu halde şerefe kadeh kaldıyorlar. Açılış konuşmasını dernek başkanımız Metin Peker yaptı.
Milko Dikov dostlarına kitap imzalarken, diğer Bulgar karikatürist dostumuz Anatoly Stankolav daonu ayakta izliyor.
Milko Dikov' un biyoğrafisi.
Benimde eski dostumla bir sohbetim oldu, Aziz Yavuzdoğan da o anı yakalamış.22 Mayıs 2009 Cuma
MİLKO DİKOV' LA NOSTALJİ.
Yarın Karikatürcüler Derneği Sultanahmet merkez sergi salonunda kişisel bir sergi açacak olan Bulgar karikatürcü Milko Dikov' un Türkiyede'ki sergisi ilk değil. 1975 Yılında Tepebaşı'daki derneğimizin ilk merkezinde de sergi açmıştı . Akşehir'de ilk Nasretti Hoca şenliklerine de katılan Dikov' bir sürpiz yapmak istedim ve bu nostalji resimlerini yayınlıyorum.
Milko Dikov Bulgar ve Balkan karikatürünün duayenlerinden biri.
Konya Mevlana türbesi önünde bütün Balkan karikatüristleri.En Önde Milko Dikov.Arkasında Ahmet Aykanat,Ayakta en öndeki Ankaralı Çizer kardeşimiz Ali Fuat Süer. Sol başta Turhan Selçuk, yanında İtalyan Dante Petrini, Turhan abini o zamanki eşi yazar Firuzan, Şapkalı İtalyan Kavallo, Arkada Mısır'lı önemli bir isim, Mustafa Hüseyin...,ayakta sağda ben Raşit Yakalı, Ortada iki hanım, biri Havva Tapa, diğeri Dikov'un eşi .. Oturanlar, ikinci Panayot Gelev Stoyan Dukov..Bendeki en eski resimlerden biri.
Akşehir gölüne maya çalıyoruz. Bu resimde tüm balkan ülkeleri sanatçıları, Macar, Mısır'li İtalyan...Ne büyük bir dosluk tablosu. Burada hep bir " Balkan Karikatür Birliği " konuşuldu. İki takım çıkarıp futbol maçı bile yaptık. O nu da bir başka gün anlatırım. Hep beraber Hıdırlık otelde kaldık, etli etmek ve dünyanın en büyük kirazlarını yedik, birlikte eğlendik. Nasrettin Hoca ve yardımcıları ortada.
Ben 1975 yılında çıkardığım "ÇAĞDAŞ MİZAH"dergisinde Milko Dikov u bu sayfayla tanıtmışım. Milko karikatür sanatına yeni bir boyut getirmiş, karikatürün kilometre taşlarından biridir. Onun yıllar sonra Türkiye'de ve de dernek Merkezimizde , kuruluşumuzun 40 yıl kutlamaları nedeniyle açaçağı sergisinde yanlız bırakmayalım.
Milko Dikov Bulgar ve Balkan karikatürünün duayenlerinden biri.
Konya Mevlana türbesi önünde bütün Balkan karikatüristleri.En Önde Milko Dikov.Arkasında Ahmet Aykanat,Ayakta en öndeki Ankaralı Çizer kardeşimiz Ali Fuat Süer. Sol başta Turhan Selçuk, yanında İtalyan Dante Petrini, Turhan abini o zamanki eşi yazar Firuzan, Şapkalı İtalyan Kavallo, Arkada Mısır'lı önemli bir isim, Mustafa Hüseyin...,ayakta sağda ben Raşit Yakalı, Ortada iki hanım, biri Havva Tapa, diğeri Dikov'un eşi .. Oturanlar, ikinci Panayot Gelev Stoyan Dukov..Bendeki en eski resimlerden biri.
Akşehir gölüne maya çalıyoruz. Bu resimde tüm balkan ülkeleri sanatçıları, Macar, Mısır'li İtalyan...Ne büyük bir dosluk tablosu. Burada hep bir " Balkan Karikatür Birliği " konuşuldu. İki takım çıkarıp futbol maçı bile yaptık. O nu da bir başka gün anlatırım. Hep beraber Hıdırlık otelde kaldık, etli etmek ve dünyanın en büyük kirazlarını yedik, birlikte eğlendik. Nasrettin Hoca ve yardımcıları ortada.
Ben 1975 yılında çıkardığım "ÇAĞDAŞ MİZAH"dergisinde Milko Dikov u bu sayfayla tanıtmışım. Milko karikatür sanatına yeni bir boyut getirmiş, karikatürün kilometre taşlarından biridir. Onun yıllar sonra Türkiye'de ve de dernek Merkezimizde , kuruluşumuzun 40 yıl kutlamaları nedeniyle açaçağı sergisinde yanlız bırakmayalım. O günlerden aklımda kalan bir kaç sözçük. "ŞEREFE.." " NAZDRAVE." " NEMA PROBLEMA."
Sizlerinde Milko Dikov ile birlikte anılarınız varsa yollayın, bu köşemizi Milko Dikov ile süsleyelim.
HOŞ GELDİN BÜYÜK USTA, ZAMAN NE GÜZEL GEÇMİŞ...
21 Mayıs 2009 Perşembe
18 Mayıs 2009 Pazartesi
15 Mayıs 2009 Cuma
ENGELLİLER HAFTASI
İzmir Büyükşehir Belediyesi Engelliler Merkezi ile Karikatürcüler Derneği İzmir Temsilciliği' nin birlikte düzenlediği ve Belediye tarafından yenilenip düzenlenerek kültürel etkinlikler mekanı olarak tahsis edilen Tarihi Havagazı Fabrikası'nda 14 mayıs 2009 perşembe günü saat 14 ten itibaren gerçekleştirilen karikatür etkinliğinde, çizerler Abidin Köse, Birol Çün, Cemalettin Güzeloğlu, Turan İyigün, Sadık Öztürk, Şeref Güzel engelliler merkezi öğrencileri ile birlikte karikatür çizdiler, karikatür üzerine konuşup, sorularını cevapladılar. Yoğun ilgi gören etkinlikte Engelliller Merkezi'nden çizer Tolga Sakarya da hazır bulundu. Karderizmir
KARIKATURCULER DERNEGI IZMIR TEMSILCILIGI ILE ILGILI EN YENI VE EN AYRINTILI HABERLER,IZMIR' DEKI KARIKATUR ETKINLIKLERI, IZMIRLI CIZERLERIN WEB SAYFALARI,KARIKATUR LERI.YARISMALARI MIZ,KITAPLARIMIZ ,KARTPOSTALLARIM IZ, BÜLTENLERIMIZHEPSI http://karderizmir.sitemynet.com/ da.
KARIKATURCULER DERNEGI IZMIR TEMSILCILIGI ILE ILGILI EN YENI VE EN AYRINTILI HABERLER,IZMIR' DEKI KARIKATUR ETKINLIKLERI, IZMIRLI CIZERLERIN WEB SAYFALARI,KARIKATUR LERI.YARISMALARI MIZ,KITAPLARIMIZ ,KARTPOSTALLARIM IZ, BÜLTENLERIMIZHEPSI http://karderizmir.sitemynet.com/ da.
MÜZİSYEN GÖZÜYLE MİZAH PANELİ./CANLI/
Müzisyen Gözüyle Mizah paneli...
Derneğimizin 40. yılını kutlama etkinlikleri kapsamında "Müzisyen Gözüyle Mizah" panelimiz Doğuş Üniversitesi'nde gerçekleşti...
İstanbul Acıbadem'deki Doğuş Üniversitesi'nin Tiyatro Salonu'nda gerçekleşen panele öğrenciler yoğun bir ilgi gösterdi...
Kamil Masaracı'nın yönetiminde gerçekleşen söyleşi, Karikatürcüler Derneği Başkanı Metin Peker'in kısa bir açış konuşmasıyla başladı... Geniş bilgi: http://www.karikaturculerdernegi.org/
14 Mayıs 2009 Perşembe
13 Mayıs 2009 Çarşamba
KARİKATÜR MÜZEMİZ ZİYARETÇİ OKUL AKININA UĞRUYOR
İstanbul Büyükşehir Belediyesi Karikatür ve Mizah Müzemiz hergün okullardan gelen öğrenci akınına uğruyor. Önceki gün "UmutFonu " ana okulu' dan 20 kişilik minikleri / Geniş bilgi ana okulu karikatüleri sayfamızda./ve Kartal Ahmet Şimşek Koleji' nden gelen 55 kişilik bir lise öğrenci grubunu ağırladık..
Kartal Ahmet Şimşek Eğitim Kurumları lise müdür Yardımcısı Meral Işık liderliğindeki ğrup minübüslerinde... Kolej her hafta değişik geziler düzenlemektedir. Bu hafta karikatürü konu seçmeleri bizleri mutlu etti. Meral Işık öğretmen " Bu bir ön ziyaret, yakında daha kapsamlı ziyaretlere geleceğiz." dedi.ERGİN GÜLEN SERGİSİ AÇILDI...
ERGİN GÜLEN’denYAĞLI BOYA KARİKATÜRLER SERGİSİ AÇILDI
Merkezi İstanbul’da bulunan Mizah Üretenler Derneği’nin Başkanı Ergin GÜLEN’in karikatür sergisi açıldı.
Anadolu Üniversitesi Eğitim Karikatürleri Müzesi’nde 12 Mayıs Salı Günü Saat:17.30’da açılan sergi yağlı boya ve büyük boy 32 karikatürden oluşmakta.
Ergin Gülen; 1936 yılında İznik’te doğmuş. 50 yılı aşkın süreden beri karikatürle uğraşıyor. Dolmuş, Tef, Pardon, Deve, Atmaca, Çivi, Karakedi, Çarşaf gibi dergilerde Hürriyet, Yeni Yüzyıl gibi gazetelerde hem karikatür çizmiş hem de karikatür üzerine yazılar yazmış. 13 yıl Çarşaf mizah dergisinde mizahçı ve karikatürcü olarak görev yapmış. İnkilap Yayınlarının çıkardığı dünya klasikleri dizisinden bazı eserleri çizgiroman olarak resimlemiş. Bir dönem çizgi film çalışmaları da yapan Gülen; Eşi Nurdoğan Gülen ile birlikte “Şaka Satıcıları” adlı yarı belgesel bir kitap yayımlamış.
Sergi açılışına Eşi Arkeolog Nurdoğan Gülen’le birlikte katılan Ergin Gülen Eskişehirli sanatseverlerle tanışmış Eskişehir’de sergi açmaktan çok mutlu olduğunu belirtmiştir. Eskişehir’in çok güzel bir kent haline geldiğini belirten Gülen, İstanbul’dan kendisini desteklemek adına sergi açılışına gelen arkadaşlarının bahane ile Eskişehir’i gördüklerini ve memnun olduklarını belirtmiştir.
Türkiye’de yağlı boya tarzıyla karikatür yapan ilk sanatçı, Ergin Gülen: Karikatürlerin sadece gazete ve dergilerde yayınlanmasını yeterli bulmadığını belirttikten sonra ”insanlar karikatüre sahip olmalı, onları satın almalı ve evinin bir köşesine asabilmeli” demiştir.
Çeşitli boyutlardaki yağlı boya tablolardan ve yayımladığı kitaplardan oluşan ilginç karikatür sergisi 30 Haziran’a kadar izlenebilecek.
Eskişehirli karikatürist dostlarımız konuk sanatçı ile. Hikmet Cerrah, Beytullah Heper, Atila Özer.....
Anadolu üniversitesi Eğitim Karikatürleri Müzesi Yöneticisi karikatürist arkadaşımız Prof. Atila Özer sergi açılış konuşmasını yaparken... 11 Mayıs 2009 Pazartesi
ZAFER TEMUÇİN İLE RAŞİT YAKALI TAŞ MEKTEPTE
Cumhuriyet Gazetesi karikatüristi Zafer Temuçin ile Raşit Yakalı bugün birlikte Tarık Akan' ın Bakırköy'deki Taş Mektebinde bir söyleşi gerçekleştirdiler. Gayet kalabalık bir katılımla tiyatro salonunda yapılan söylesi çok büyük bir ilgi gördü.
Ben salondan resim çekmeyi akıl edemedim ama okul kütüphanesinden resimlerle konuyu yansıtmaya çalışıyorum. Okul bana resimleri sonra ulaştıracak, ben de sizlere./
Öğrencilerin her an yararlandığı ve internete de bağlanabildiği kütüphane çok düzenli ve ful doluydu. Burada günlük gazeteler bile vardı.
Bir öğrenci bana bu karikatürü hediye etti. Öğrenciler, İnternetten karikatürlerimizi indirip kartlara basmışlar, bizden imzalar istediler.
Okulda birde mizah kulübü kurulmuş....
Taş mektep çok güzel bir mekan..Tam butik bir okul ama 500 ün üzerinde bir öğrenci sayısı var ve tam kapasite ile öğrenim veriyor. Çok sayıda haftalar düzenleniyor ve konuklar çağrılıyor. Bu haftayı "MİZAH HAFTASI" olarak belirlemişler ve ilk konuk olarak bizleri davet etmişler. "
" GÜLEN TAŞ MİZAH GÜNLERİ." Çok güzel bir isim. Okula girer girmez sanki bir güzel sanatlar Lisesi izlenimi verdi bana. Her yer el emeği göz nuru eserlerle dolu. Karikatürler, resimler, maketler, biblolar, neler neler. 
Tüm öğrenciler çok moralli, neşeli. Zaten söyleşi sırasında bizlere öyle güzel sorula sorup, yorumlar yapıp katkıda bulundular ki.. Bu durum onların kültür durumlarını hemen belli ediyordu.
Hafta boyu hergün bir mizah sorusu soruyorlar, bilenlere çeşitli ödüller verilecek. Katılmak isteyenler bu formları dolduracaklar. Ne kadar güzel bir uygulama.
Bakın ne kadar güzel bir mizah köşesi.
El emeği seramik teşekkür heykelcikleri elimizde, hocamız bizi uğurluyor..
Bakın; Müdür ALİ AKDOĞAN beyin oda tabelası bile bir karikatüristin elinden çıkmış . Gelin de takdir etmeyin. Bir de söylemeden edemeyeceğim bizleri okul yönetimi Karikatür Müzemizden araba ile aldırttı ve söyleşi sonunda Bakırköy deki okuldan / Zafer'i Şişli' deki Cumhuriyet gazetesine, beni de Yeni levent'teki evime kadar araba ile bıraktılar. Ben böyle bir uygulama ile yıllardır ilk defa karşılaştım. Okul yönetimine sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum. Çok duygulandım, " İşte olay bu, kalite bu" diye düşündüm. Haksız mıyım?.Raşit Yakalı
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)