ÇOK GEÇ OLMADAN..
Guruptaki mailleri okuyorum ve bir kat daha üzülüyorum. Ziya Ramoğlu hocamızın diğer bir oğlu da Karikatürcüler Derneği Trabzon temsilcimiz Adnan Taç.
Değerli Karikatür Dostlari;
Karikatur sanatinin beyefendilerinden, Karikaturleriyle Trabzon'u uluslar arasý dunyaya acan degerli agabeyimiz Ziya Ramoglu'nu kaybetmenin derin uzuntusu icerisindeyim. Onun icin neler yazmak isterdim. Yazamadým... Haberini toparlamak herhalde hayatimin en zor anlarindan biriydi. Kendisine olan saygi ve sevgimizin tarifi mumkun degil. Sevgili hocam Rasit Yakali 2006 yilinda geldiginde sahit olmustu. Birlikte uzunca sohbet etmislerdi. Bize hep soyledigi bir soz vardi "sizler hep gelin, bu zor halimle bana guc kazandiriyor, yasama sevinci veriyorsunuz. Gormeyen gozlerim bile goruyor" derdi.
Elimde olsa dunyayi ayagina sererdim ama olmadi. Onun icin kelime hazinem bile tukendi, birkac satir yurek sizisini dillendirmeye calistim.
12 Kasim gunu Karadeniz'in ruzgarlarinin yaladigi tepedeki evinde kendisini son yolculuguna ugurlayacagiz. Kasým yagmurlari kapisindaki kasimpatilarin goz yasi olarak akarken, yesil cay bahcelerine, cok sevdigi karadenize ve bizlere veda edecek.
Huzurunda saygiyla;
OLDÝ DÝYEMEM
Tarifi mumkun degil ziya agabey
Seni anlatamam
Tarifi mumkun degil ziya agabey
Seni yazamam
Tarifi mumkun degil ziya agabey
Seni oldu diyemem
Isigimiz oldun yillarca gormeyen gozlerinle
Yolumuzu actin ustaliginla
Kollarinin altinda, sicakliginda. ..
Seni oldi diyemem ziya agabey
Dilim donmez,
Goz pinarlarim kurumaz,
Bu parmaklar yazamaz.
Seni oldi diyemem ziya agabey
Adnan Tac
Karikaturculer Dernegi
Trabzon Temsilcisi
Diyor ki “..İşte Raşit ağabeyimiz Trabzon a geldi gördü , şahit oldu…”Evet gittim gördüm ama yazamadım. Bu gün yazarım, yarın yazarım. Trabzonu anlatırım, orada karikatürün ne kadar sevildiğini, Ziya hocamızın Pembe hayallerini anlatırım, oradaki Genç çizer kardeşlerimi anlatırım. ..Ha bu gün ha yarın derken.o.lmadı. Geç kaldım .Gözleri sadece Pembeyi görebilen Ziya Hocamızı anlatamadım. İhmalcilik ettim. Sonra hastalığı arttı. Oğlu onu Adana ya yanına aldı. Prof dr Sait Kapıcıoğlu ndan öğrendim. Gidelim ziyaretine dedik gidemedik. Ben gidemedim ama Adana ya yakın arkadaşlarımız var onlar gider dedik..
Mersindeki arkadaşımız Halis Dokgöz e ..ve Osmaniye deki arkadaşımız Haydar Aktürk e durumu aktardım.
Sait hocam sordu “ Arkadaşlarımız gidebilmişler mi.” “Hayır Sait hocam gidememişler ki bir haber alamadım..
Olmamış işte Ama bu gün geç artık. Hepimiz için geç..Bakın sevgili Halis Dokgöz bu konuyla ilgili ne demiş;
. Karikatürist Ziya Ramoðlu'nu kaybetmenin üzüntüsü ve burukluðu içindeyim...Aylar önce sevgili Raþit Yakalý abimden bir mail almýþtým, Sevgili üstadýmýz Ziya Ramoðlu'nun hasta olduðunu ve Adana'da oðlunun yanýnda olduðunu, ziyaret etmemin iyi olacaðý þeklinde...Hemen internnetten tarayýp üstadýmýzýn oðlunun çalýþtýðý gazeteye ulaþtým, not býrakmama karþýn üstadýmýza ulaþmadým ve sonuçta takipçi de olmadýðým için görüþememiþ oldum...Þimdi üzüntüm bir kat daha arttý...Lütfen çizerler olarak birbirimizi yaþarken de sevelim, deðer bilelim, deðer verelim...Tüm çizerlerin baþý saðolsun...
halis dokgöz
Laflarımız boğazlarımıza düğümleniyor ve pişmanlık duyuyoruz ama Ziya Ramoğlu nu Yarın /Salı/ Ebedi yolculuğuna uğurluyoruz.
O gün üzerimde kalan resimleri aktarıyorum. Ziya hocamızın “OF” ta ki evi çay bahçelerinin içindeydi. Penceresi uçsuz bucaksız Karadeniz in derinliklerine açılıyordu, bu küçücük bahçeden Dünyanın Pembe olaylarına, Amerika ya bakabiliyor, görebiliyor, internetin bile olmadığı zamanlarda bütün uluslar arası etkinliklerle iletişim kurabiliyordu. bahçesinde Trabzon hurma ağaçları vardı.
Bu günlerde tam zamanı./ Kara incir/ Şifa niyetine bol bol yemiştik. Allah Rahmet eylesin.
Guruptaki mailleri okuyorum ve bir kat daha üzülüyorum. Ziya Ramoğlu hocamızın diğer bir oğlu da Karikatürcüler Derneği Trabzon temsilcimiz Adnan Taç.
Değerli Karikatür Dostlari;
Karikatur sanatinin beyefendilerinden, Karikaturleriyle Trabzon'u uluslar arasý dunyaya acan degerli agabeyimiz Ziya Ramoglu'nu kaybetmenin derin uzuntusu icerisindeyim. Onun icin neler yazmak isterdim. Yazamadým... Haberini toparlamak herhalde hayatimin en zor anlarindan biriydi. Kendisine olan saygi ve sevgimizin tarifi mumkun degil. Sevgili hocam Rasit Yakali 2006 yilinda geldiginde sahit olmustu. Birlikte uzunca sohbet etmislerdi. Bize hep soyledigi bir soz vardi "sizler hep gelin, bu zor halimle bana guc kazandiriyor, yasama sevinci veriyorsunuz. Gormeyen gozlerim bile goruyor" derdi.
Elimde olsa dunyayi ayagina sererdim ama olmadi. Onun icin kelime hazinem bile tukendi, birkac satir yurek sizisini dillendirmeye calistim.
12 Kasim gunu Karadeniz'in ruzgarlarinin yaladigi tepedeki evinde kendisini son yolculuguna ugurlayacagiz. Kasým yagmurlari kapisindaki kasimpatilarin goz yasi olarak akarken, yesil cay bahcelerine, cok sevdigi karadenize ve bizlere veda edecek.
Huzurunda saygiyla;
OLDÝ DÝYEMEM
Tarifi mumkun degil ziya agabey
Seni anlatamam
Tarifi mumkun degil ziya agabey
Seni yazamam
Tarifi mumkun degil ziya agabey
Seni oldu diyemem
Isigimiz oldun yillarca gormeyen gozlerinle
Yolumuzu actin ustaliginla
Kollarinin altinda, sicakliginda. ..
Seni oldi diyemem ziya agabey
Dilim donmez,
Goz pinarlarim kurumaz,
Bu parmaklar yazamaz.
Seni oldi diyemem ziya agabey
Adnan Tac
Karikaturculer Dernegi
Trabzon Temsilcisi
Diyor ki “..İşte Raşit ağabeyimiz Trabzon a geldi gördü , şahit oldu…”Evet gittim gördüm ama yazamadım. Bu gün yazarım, yarın yazarım. Trabzonu anlatırım, orada karikatürün ne kadar sevildiğini, Ziya hocamızın Pembe hayallerini anlatırım, oradaki Genç çizer kardeşlerimi anlatırım. ..Ha bu gün ha yarın derken.o.lmadı. Geç kaldım .Gözleri sadece Pembeyi görebilen Ziya Hocamızı anlatamadım. İhmalcilik ettim. Sonra hastalığı arttı. Oğlu onu Adana ya yanına aldı. Prof dr Sait Kapıcıoğlu ndan öğrendim. Gidelim ziyaretine dedik gidemedik. Ben gidemedim ama Adana ya yakın arkadaşlarımız var onlar gider dedik..
Mersindeki arkadaşımız Halis Dokgöz e ..ve Osmaniye deki arkadaşımız Haydar Aktürk e durumu aktardım.
Sait hocam sordu “ Arkadaşlarımız gidebilmişler mi.” “Hayır Sait hocam gidememişler ki bir haber alamadım..
Olmamış işte Ama bu gün geç artık. Hepimiz için geç..Bakın sevgili Halis Dokgöz bu konuyla ilgili ne demiş;
. Karikatürist Ziya Ramoðlu'nu kaybetmenin üzüntüsü ve burukluðu içindeyim...Aylar önce sevgili Raþit Yakalý abimden bir mail almýþtým, Sevgili üstadýmýz Ziya Ramoðlu'nun hasta olduðunu ve Adana'da oðlunun yanýnda olduðunu, ziyaret etmemin iyi olacaðý þeklinde...Hemen internnetten tarayýp üstadýmýzýn oðlunun çalýþtýðý gazeteye ulaþtým, not býrakmama karþýn üstadýmýza ulaþmadým ve sonuçta takipçi de olmadýðým için görüþememiþ oldum...Þimdi üzüntüm bir kat daha arttý...Lütfen çizerler olarak birbirimizi yaþarken de sevelim, deðer bilelim, deðer verelim...Tüm çizerlerin baþý saðolsun...
halis dokgöz
Laflarımız boğazlarımıza düğümleniyor ve pişmanlık duyuyoruz ama Ziya Ramoğlu nu Yarın /Salı/ Ebedi yolculuğuna uğurluyoruz.
O gün üzerimde kalan resimleri aktarıyorum. Ziya hocamızın “OF” ta ki evi çay bahçelerinin içindeydi. Penceresi uçsuz bucaksız Karadeniz in derinliklerine açılıyordu, bu küçücük bahçeden Dünyanın Pembe olaylarına, Amerika ya bakabiliyor, görebiliyor, internetin bile olmadığı zamanlarda bütün uluslar arası etkinliklerle iletişim kurabiliyordu. bahçesinde Trabzon hurma ağaçları vardı.
Bu günlerde tam zamanı./ Kara incir/ Şifa niyetine bol bol yemiştik. Allah Rahmet eylesin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder